Europamarathon – 10 rundowa batalia o medal
W końcu po dziesięciu latach, a w zasadzie jedenastu, można z czystym sumieniem stwierdzić że biegacze, a w szczególności maratończycy, którzy przekroczyli linię mety otrzymali porządny medal. Może nie jest to jakieś wymarzone apogeum, ale naprawdę jest to pamiątka, która już nie zawstydza podczas chwalenia się znajomym swoim osiągnięciem.
W gwoli ścisłości przypomnieć należy, że w ciągu dziesięciu lat, tylko jeden raz nie było tego troszeczkę szajsowatego szklanego, czy w skrajnych nawet przypadkach plastikowego medalu. Z drugiej zaś strony, to aluminiowe coś, co w 2011 wieszano na szyi zawodnikom, w bokserskim żargonie można nazwać ciosem poniżej pasa.
Starych ran może lepiej już nie rozdrapywać. Potraktujmy w końcu ten ładny medal, jako jeden z wielu kroków w stronę lepszej organizacji, jakie organizator musi jeszcze postawić.
A skoro przy organizacji, ………….albo inaczej: czego może spodziewać się regularnie biegający maratończyk, któremu przez przypadek z początkiem czerwca trafił się wyjazd w rejony Zgorzelca np. w podróż służbową.?
Być może zwrotów kosztów podróży od pracodawcy, ale ze strony organizacyjnej na pewno opłaty startowej.
O pierwszym terminie za 80 PLN, o drugim za 100 PLN czy tym trzecim za 120 PLN rzecz jasna można zapomnieć, bo ostatni kończy się już 18 maja, więc można zgłosić się po terminie za 140 PLN. Do tego trzeba będzie wypożyczyć chipa, a to wiąże się z dodatkowym kosztem 5 € czyli jakieś 20 PLN.
Sprawdźmy co (oprócz medalu bo to już wiemy) otrzyma w zamian. Miseczkę spaghetti w przeddzień startu, numer startowy, agrafki, cztery ulotki reklamowe (w tym trzy na papierze kredowym) i kopertę na to wszystko, oczywiście za wyjątkiem spaghetti.
Warto?
Skoro maraton to bardzo długi bieg, to lecimy dalej. Trasa do łatwych nie należy, ale wzdłuż znajdują się dobrze prosperujące punkty odżywcze. Jest woda, cola, są banany. Obsługa nieźle się zawija, zachęca do walki i wykrzesania z siebie jeszcze trochę sił. To pomaga. Oprócz tego napotkamy ze dwa punkty muzyczne i naprawdę wspaniałych kibiców na trasie.
Może dla takich chwil warto odżałować te 160 złotych, a skoro warto, to może i warto na pamiątkę pozyskać koszulkę biegową. Na każdym POLSKIM maratonie otrzymamy taką w pakiecie bez dodatkowych kosztów, w Görlitz niestety trzeba sobie ją zakupić we własnym zakresie – koszt 80 PLN. Po ukończeniu można nieodpłatnie skorzystać z masaży. I to chyba tyle.
W tym roku pełny maraton ukończyło 141 osób, to i tak dużo bo w latach ubiegłych bywało gorzej. W nagrodę za czołowe lokaty sześciu pierwszych otrzymuje nagrody rzeczowe, pewnie (starym zwyczajem) ręcznik, dlatego apeluję w tym miejscu do organizatorów, o nie cofanie się do lat wczesnego komunizmu.
Ze strony sportowej bardzo miłym akcentem jest druga lokata młodego Zgorzelczanina Michała Kunczaka. Zawodnik ten w maratońskim debiucie uzyskał bardzo dobry wynik 2:58:59. Barwy Edi Teamu, zresztą po raz już jedenasty reprezentował Tomasz Rudnik 3:10:57. Tomek przybiegł na dziewiątej pozycji (w kat M-40 był trzeci), jak do tej pory jest jedynym polskim maratończykiem, któremu udało zaliczyć się wszystkie edycje na dystansie ponad 42 km. Oprócz niego wszystkie edycje zaliczył również Stepchan Ehrlich z Tauchclub Görlitz e.V.
Ponadto z naszych chłopaków w biegu na pięć kilometrów z doskonałym czasem 17:15 zwyciężył Janusz Wojnarowicz,na trzeciej pozycji przybył zwycięzca kat M-30 Leszek Oleksiuk 18:24, natomiast Robert Pijanowski 21:38 był na wysokiej drugiej pozycji w kategorii M-30 (23 miejsce open).